برخلاف کور و همکاران (۲۰۰۸)، دو مطالعه اخیر وجود رابطه مثبت بین شاخص کیفیت اقلام تعهدی و بازده آتی سهام و همچنین صرف خطرپذیری مثبت در رابطه با شاخص کیفیت اقلام تعهدی پس از کنترل شوکهای جریان نقدی (اگنوا ۲۰۱۰) و سهام کم ارزش (کیم وکی ۲۰۱۰)، را نشان داده است. اگنوا (۲۰۱۰) استدلال می کند که کنترل شوکهای جریان نقدی (که بر بازده تحققیافته مؤثر است) مهم است؛ به طوری که بدون چنین کنترلی، اثر برآورد شده شاخص کیفیت اقلام تعهدی روی بازدههای تحققیافته آتی میتواند به سمت پایین تمایل پیدا کند. زیرا شاخص کیفیت اقلام تعهدی به شدت وابسته به شوکهای جریان نقدی منفی است. کیم وکی (۲۰۱۰) آزمونهای کور و همکاران (۲۰۰۸) را تکرار کردند، اما تنها زمانی که سهام دارای ارزش کمتر از ۵ دلار را از نمونه خود کنار گذاشتند، یک صرف خطرپذیری مثبت بر حسب شاخص کیفیت اقلام تعهدی یافتند. یافته های آن ها به نظر میرسد در تناقض با یافته های کور و همکاران (۲۰۰۸) است که بیان میکند تنها زمانی شواهدی از صرف خطرپذیری شاخص کیفیت اقلام تعهدی وجود دارد که نمونه مورد بررسی شامل سهام دارای ارزش کمتر از ۵ دلار نیز باشد (همان منبع ص ۱۳۵۳).
با وجود چنین شواهد در هم ریختهای در خصوص خطرپذیری کیفیت اقلام تعهدی، همچنان این تصور که خطرپذیری اطلاعاتی (که توسط شاخص کیفیت اقلام تعهدی نمایندگی می شود) قیمتگذاری میشود، شایع است. بخش بزرگی از ادبیات مالی که به بررسی نقش خطرپذیری اطلاعاتی در موقعیتهای مختلف می پردازد، همچنان تأکید بر شاخص کیفیت اقلام تعهدی به عنوان پروکسی خطرپذیری دارد. حتی مطالعاتی که از شاخص کیفیت اقلام تعهدی به عنوان پروکسی خطرپذیری استفاده نکردند، اغلب تکیه بر نتایج فرانسیس و همکاران (۲۰۰۴ و ۲۰۰۵) دارند که بیان می کند خطرپذیری اطلاعاتی، قیمتگذاری شده است (همان منبع ص ۱۳۵۳).
این حقیقت که بسیاری از محققان همچنان اعتقاد به شاخص کیفیت اقلام تعهدی به عنوان پروکسی خطرپذیری اطلاعاتی دارند، تأکید بر اهمیت حل و فصل ابهام در مورد قیمتگذاری شاخص کیفیت اقلام تعهدی و مناسب بودن آن به عنوان خطرپذیری اطلاعاتی دارد. در ادامه به طور خلاصه نتایج مقالاتی که اخیراًً در مجلات معتبر حسابداری در رابطه با این موضوع چاپ شدهاند، در دو گروه: ۱) مطالعاتی که تأکید بر شاخص کیفیت اقلام تعهدی به عنوان پروکسی خطرپذیری دارد؛ ۲) مطالعاتی که از شاخص کیفیت اقلام تعهدی به عنوان پروکسی خطرپذیری استفاده نکردند، ولی اغلب تکیه بر نتایج فرانسیس و همکاران (۲۰۰۵ و ۲۰۰۴) دارند که بیان می کند خطرپذیری اطلاعاتی قیمتگذاری شده است، بیان شده است.
گزیدهای از مطالعات منتشرشده با این دیدگاه که شاخص کیفیت اقلام تعهدی نماینده ریسک اطلاعاتی است
مقالات منتشرشده زیر از بین معتبرترین مجلات حسابداری انتخاب شده است که نشان می دهد با وجود اینکه در خصوص وضعیت صرف خطرپذیری شاخص کیفیت اقلام تعهدی ابهام وجود دارد، بسیاری از محققان همچنان معتقدند که شاخص کیفیت اقلام تعهدی تعدیلشده دیچو و دچو (۲۰۰۲) نماینده خطرپذیری اطلاعاتی است. مقالات به ترتیب حروف الفبا مرتب شدهاند. مقالاتی که در آن ها ۱) آزمون و نتیجهگیری شده است که شاخص کیفیت اقلام تعهدی نماینده (پروکسی) خطرپذیری اطلاعاتی است؛ ۲) از شاخص کیفیت اقلام تعهدی به عنوان نماینده خطرپذیری اطلاعاتی در تنظیمات مختلف استفاده شده است؛ یا ۳) استنتاج بر اساس این فرض انجامشده است که شاخص کیفیت اقلام تعهدی نماینده خطرپذیری اطلاعاتی است، به شرح زیر است:
-
-
- ابودی و همکاران (۲۰۰۵) بررسی کردند آیا کیفیت سود قیمتگذاری شده است (با بهره گرفتن از شاخص کیفیت اقلام تعهدی به عنوان معیاری برای کیفیت سود) و آیا افراد درون سازمانی در دادوستد سهام منفعت بیشتری کسب میکنند؟ آن ها دریافتند که “شواهد مطابق با قیمتگذاری عامل کیفیت سود است و معاملهگران درون سازمانی منفعت بالاتری در شرکتهایی که در رابطه با عامل کیفیت سود Exposure بالاتری داشتهاند، کسب کرده اند” (ابودی و همکاران، ۲۰۰۵، ص ۶۵۱).
-
-
- اشبو – اسکایف[۷۱] و همکاران (۲۰۰۹) آزمون کردند که آیا کنترلهای داخلی غیرموثر منتج به گزارشگری مالی با قابلیت اتکا کمتر می شود، یعنی افزایش خطرپذیری اطلاعاتی سرمایهگذاران، در افزایش هزینه سرمایه نمود پیدا می کند. آن ها بیان کردند که “تحقیقات گذشته نشان می دهد که شرکتهایی با کیفیت اقلام تعهدی پایین، هزینه سرمایه بالاتری داشتهاند (فرانسیس و همکاران، ۲۰۰۵)” (اشبو – اسکایف و همکاران ۲۰۰۹، ص ۳۶). به عبارت دیگر آن ها بررسی کردند که آیا کنترلهای داخلی ضعیف، پس از کنترل شاخص کیفیت اقلام تعهدی اثر افزایشی بر هزینه سرمایه دارد یا خیر. نتایج آن ها نشان داد، شرکتهایی که از ضعفهای کنترل داخلی رنج میبرند به طور معنیداری دارای خطرپذیری ویژه، خطرپذیری نظاممند و هزینه سرمایه بالاتری هستند.
-
- اکر و همکاران (۲۰۰۶) به تجزیه و تحلیل بازدههای مبتنی بر سنجش کیفیت سود برآورد شده مدل (رگرسیونهای) قیمتگذاری دارایی خاص شرکت که توسط عامل تقلیدی کیفیت سود (شاخص کیفیت اقلام تعهدی) تقویت شده است، پرداختند. آن ها بیان کردند “نتایج تجربی برای این دیدگاه که کیفیت سود (به عنوان کیفیت اقلام تعهدی) قیمتگذاری شده است، توسط فرانسیس و همکاران (۲۰۰۵) ارائه شده است. بنابرین شایستهسازی تئوری نشان می دهد که عدم اطمینان اطلاعاتی، یک عامل خطرپذیری قیمتگذاری شده است و بر اساس شواهد تجربی فرانسیس و همکاران (۲۰۰۵) که نشان می دهد بازار خطرپذیری اطلاعاتی را از طریق کیفیت سود (اندازهگیری شاخص کیفیت اقلام تعهدی)، قیمتگذاری می کند … ، معتقدیم که ضریب عامل کیفیت سود (e-loading) حساسیت بازده سهام را نسبت به کیفیت سود نشان می دهد” (اکر و همکاران ۲۰۰۶، ص ۷۵۱-۷۵۰).
-
- بهارات[۷۲] و همکاران (۲۰۰۸) به تجزیه و تحلیل اثر کیفیت حسابداری وامگیرنده بر قراردادهای بدهی (وام) پرداختند. معیار کیفیت حسابداری مرکب آن ها شاخص کیفیت اقلام تعهدی را نیز دربر میگرفت. آن ها بیان کردند که “یک تفسیر برای نتایج میتواند این باشد که شرایط قراردادی سخت برای وامگیرندگانی با کیفیت حسابداری پایین منعکس کننده جبران خطرپذیری اطلاعاتی وامدهنده است. این تفسیر منطبق بر عقیدهی ایزلی و همکاران (۲۰۰۲)، ایزلی و اُهارا (۲۰۰۳) و فرانسیس و همکاران (۲۰۰۵) است”. (بهارات و همکاران ۲۰۰۸، ص ۴). آن ها همچنین متذکر شدند که شواهد آن ها “بیشتر از این فرضیه پشتیبانی می کند که خطرپذیری اطلاعاتی یک منبع خطرپذیری قیمتگذاری شده متمایز از خطرپذیری نکول است”. (همان منبع، ص ۵).