ز) مرکز داوری بین المللی سنگاپور (SIAC)[28]
در سال ۱۹۹۱ توسط دولت سنگاپور تأسيس گردید و اکنون به عنوان سازمانی غیر انتفاعی و مستقل از دولت فعالیت می کند. این مرکز در سالهای کنونی به عنوان یک محل بیطرف در آسیا برای داوری چینیها و اروپاییها شهرت یافته و مورد قبول نهادهای تجاری این دو ناحیه می‌باشد. شمار پرونده های ثبت شده در این مرکز در سال ۲۰۰۵ بیش از هفتاد عدد می‌باشد.[۲۹]
ح) مرکز منطقهای داوری تجاری بین المللی قاهره (CRCICA)[30]
به موجب قراردادی بین کمیته مشورتی حقوقی آسیا ـ آفریقا و دولت مصر در سال ۱۹۸۳ و ۱۹۸۶ برای برپایی مرکزی بیطرف در خاورمیانه و با درک نیازها و نگرانیهای طرفین دعاوی در جهان عرب تأسيس شد. هدف دیگر از تشکیل این مرکز استفاده از داوران کشورهای عربی برای انجام داوریها است، چیزی که ادعا میشد سازمان های داوری غربی به ندرت به آن اهتمام داشتند. مرکز داوری قاهره یک سازمان خواهر خوانده در کوالالامپور (مرکز منطقهای داوری کوالالامپور) دارد.[۳۱]
ط) مرکز منطقهای داوری کوالالامپور (KLRCA)[32]
در سال ۱۹۷۸ در پایتخت مالزی تشکیل گردید. این مرکز تحت نظارت کمیته مشورتی حقوقی آسیا ـ آفریقا می‌باشد و هدف از برپایی آن حل و فصل اختلافات تجاری و سرمایه گذاری و توسعه داوری تجاری بین المللی در منطقه آسیا ـ اقیانوسیه است.[۳۳]
ی) مرکز داوری و میانجیگری سازمان مالکیت فکری جهانی[۳۴]
در شهر ژنو قرار دارد. سازمان مالکیت فکری جهانی در سال ۱۹۹۴ این مرکز را برای ارائه خدمات میانجیگری و داوری برای اختلافات اشخاص خصوصی به ویژه در موضوعات فنآوری و اختراعات ایجاد نمود. قواعد میانجیگری و داوری این مرکز با کمک گروهی از متخصصان داوری بین المللی و دعاوی مالکیت فکری تدوین گردیده است. تسهیلات داوری و میانجیگری ارائه شده توسط این سازمان به طور خاص با هدف حل دعاوی مربوط به مالکیت فکری طراحی شده‌اند. این مرکز در سطح بین المللی همچنین به عنوان یک سازمان اصلی برای حل و فصل دعاوی نامهای دامنه شناخته می شود.[۳۵]
بند دوم: سایر سازمان های حقوقی حل و فصل اختلافات بین المللی
الف) کمیسیون حقوق تجارت بین الملل سازمان ملل متحد (آنسیترال)
مجمع عمومی سازمان ملل در دهه ۱۹۶۰ میلادی در پاسخ به لزوم ایفای نقشی فعال در رفع و کاهش موانع قانونی جریان تجارت بین الملل در ۱۷ دسامبر ۱۹۶۶ کمیسیون حقوق تجارت بین الملل سازمان ملل متحد را به منظور بهبود و توسعه ساختارهای حقوقی تجارت بین الملل و پیشبرد هماهنگی و یکپارچگی آن تأسيس نمود.
هدف از تأسيس آنسیترال عبارت است از یکسان سازی و نوسازی حقوق تجارت بین الملل از طریق ابزارهای قانونگذاری و غیر قانونگذاری در موضوعات گوناگون حقوق تجارت بین الملل. آنسیترال از نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد است و اعضای آن از کشورهای عضو سازمان ملل متحد انتخاب میگردد.
فعالیت آنسیترال در سه سطح سازماندهی شده و انجام می‌گیرد: ۱ـ نخستین و عالیترین سطح آنسیترال کمیسیون است. ۲ـ سطح دوم فعالیتهای آنسیترال در گروه های کاری انجام می شود. ۳ـ سطح سوم فعالیتها در دبیرخانه صورت می‌گیرد.
وظیفه آنسیترال تهیه کنوانسیونهای بین المللی جدید، قوانین نمونه و مقررات متحدالشکل، تشویق کشورها به پیوستن هر چه بیشتر به کنوانسیونهای موجود و پذیرش قوانین نمونه و مقررات متحدالشکل، ارتقای شیوه ها و روشها جهت نیل به اعمال تفسیر واحد از کنوانسیونهای بین المللی و مقررات متحدالشکل گردآوری و در اختیار گذاشتن اطلاعات مربوط به توسعه مقررات حقوق و سطح قانونگذاری ملی کشورها، ایجاد و حفظ ارتباط تنگاتنگ با کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد.
روش کار آنسیترال، روش قانونگذاری، تهیه کنوانسیونها، تهیه قانون نمونه، تهیه راهنماهای قانونگذاری، تهیه مقررات (شروط نمونه).
روش قراردادی: قوانین طرفین در اعمال قوانین از پیش تهیه شده، حاکمیت اراده.
روش تبیینی: توضیح و شفافسازی موارد مبهم در قرارداد: از طریق انتشار مجموعه ای از راهنماها، فعالیتهای صورت گرفته توسط آنسیترال، تهیه کنوانسیون مدت مرور زمان در ارتباط با فروش بین الملل کالا (۱۹۷۴).
تهیه مقررات داوری آنسیترال (۱۹۷۶).
تهیه کنوانسیون ملل متحد در زمینه حمل و نقل دریایی کالا (قواعد هامبورگ ۱۹۷۸).
تهیه مقررات سازش آنسیترال (۱۹۸۰)
تهیه کنوانسیون راجع به قراردادهای فروش بین المللی کالا (کنوانسیون وین ۱۹۸۰).
تهیه قانون نمونه داوری تجاری بین الملل (۱۹۸۵) که در سال ۲۰۰۶ مورد تجدیدنظر قرار گرفت.
تهیه کنوانسیون راجع به بروات و سفتههای بین المللی (۱۹۸۸).
قانون نمونه راجع به انتقالات بین المللی اعتبار (۱۹۹۲).
قانون نمونه راجع به تهیه کالاها و ساختمان و خدمات (۱۹۹۴).
تهیه مقررات قانونی نمونه در خصوص تامین پروژه های زیرزمینی توسط بخش خصوصی (۲۰۰۳).
تهیه و انتشار راهنمای قانونگذاری مربوط به ورشکستگی (۲۰۰۴).
شروع فعالیت جمهوری اسلامی ایران در کمیسیون حقوق تجارت بین الملل از سال ۱۹۸۹ میلادی با عضویت در آن آغاز شد. در شهریور ۱۳۷۶ خورشیدی قانون نمونه داوری تجاری بین المللی به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. در اجلاس سیام این کمیسیون «قانون ورشکستگی برون مرزی» با شرکت نماینده جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسید. پایان آخرین دوره عضویت ایران در این کمیسیون سال ۲۰۱۰ میلادی بوده است.
ب) مرکز بین المللی حل و فصل اختلافات سرمایه گذاری (ایکسید)[۳۶]
در سال ۱۹۶۵ به موجب عهدنامه واشنگتن معروف به عهدنامه ایکسید و به منظور حفظ و موازنه منافع سرمایه گذاران و کشورهای میزبان توسط بانک جهانی تأسيس گردید. هدف این مرکز ایجاد امکانات و آیین برای حل و فصل دعاوی حقوقی ناشی از (قراردادهای) سرمایه گذاری است که بین یک دولت کشور متعاهد و یک سرمایه گذار خارجی آن هم از کشور متعاهد دیگر ایجاد شده باشد، مشروط بر آن که طرفین بر حل اختلاف توسط داوری مرکز توافق باشند. بر اساس عهدنامه واشنگتن، آرای مرکز به عنوان یک تعهد بین المللی عمومی کشورهای عضو عهدنامه اجرا خواهد شد. ایکسید خود سازمانی خودمختار و مستقل است که داوری می تواند در داخل آن واقع شود. این مرکز ارتباط نزدیکی با بانک جهانی دارد، به گونه ای که مقر آن در دفتر مرکزی بانک جهانی در ایالت واشنگتن دی. سی می‌باشد و رئیس شورای اجرای آن، رئیس بانک جهانی است و در این شورا هر کشور عضو یک رأی دارد که به طور معمول این رأی توسط نماینده آن کشور در بانک جهانی اعمال می شود. همه اعضای ایکسید اعضای بانک جهانی هم هستند.
