در این رابطه ارروپایی ها با استناد به نتایج تحقیقات خود ، به دیگر کشورها پیشنهاد می کننددرصورتی که قرار است یک باشگاه فوتبال به بورس بپیوندد ، نباید عمده ی سهام آن بنگاه اقتصادی سپرده شود ، بلکه باید عموم مردم سهامدار آن باشند. آن ها به دو دلیل بر روی این مسئله تأکید می‌کنند:

نخست آنکه سرمایه گذاری عمده ممکن است باشگاه ها را از مسیر اصلی فوتبال دور و یک تیم بزرگ را صرفا به یک بنگاه تجاری تبدلی کنند.

دوم اینکه مشتریان اصلی و وفادار باشگاه ها ، هوادارانی هستند که با انگیزه ی خاص ورزشی خود سهام باشگاه را خریداری می‌کنند.

آن ها حتی معتقدند که مردم علی رغم داشتن افکار گوناگون می‌توانند از طریق حاکمیت سهامی ، مدیران لایقی را برای باشگاه ها تعیین کنند. چندی پیش حدود یکصدهزار سهامدار باشگاه بارسلونا در اسپانیا ، مدیران این تیم را برای مدت پنج سال در شرایطی کاملا عادلانه و به شیوه ای کاملا دموکراتیک انتخاب کردند.


بدین ترتیب خرید و فروش سهام باشگاه های فوتبال در اروپا به تجارتی لذت بخش تبدیل شده است و این مسئله به قدری جدی است که بورس های لندن و نیویورک ، شاخص بورس ویژه ای برای ۳۳ باشگاه برتر اروپایی ایجاد کرده‌اند و صدها هزار طرفدار فوتبال اگرچه با هدف تجاری به تالارهای بورس در اروپا وارد می‌شوند، اما بورس بازی را نیز جزو بزرگترین تفریح خود به شمار می آوردند.آن ها یک پایشان در استادیوم های فوتبال اروپایی است و پای دیگرشان در تالار معاملات بورس های بزرگ است.آن ها حتی باتلفن کارگزاران خود سفارش خرید و یا فروش سهام باشگاه های مورد علاقه شان را می‌دهند.(کاظم،۱۳۸۱ : ۱۵-۹)

۲-۲۳-۲- فروش پیراهن بازیکنان به حامیان مالی

باشگاه رئال مادرید نیز از طریق فروش چهارصد هزار دست پیراهن بازیکنان خود از جمله پیراهن شماره ی ۵ زین الدین زیدان، توانست سی درصد فروش سالیانه خود را پوشش دهد و تیم ملی برزیل از سال ۱۹۹۶ طی یک قرارداد ده ساله مبلغ ۲۵/۱۸۲ میلیون یورو از شرکت نایکی دریافت کرد تا پیراهن های تولیدی این شرکت را به تن کند.باشگاه هایی مانند منچستر یونایتد و یوونتوس با داشتن هواداران پرشمار هر ساله به فروش پیراهن هایشان در سراسر جهان امیدوار هستند.تیم ملی فرانسه نیز سالیانه مبلغ دوازده میلیون یورو از شرکت آدیداس دریافت می‌کند و در صورتی که می‌توانست از عنوان قهرمانی خود دفاع کند ، مبلغ شش میلیون یورو نیز به عنوان پاداش تقدیم این تیم می شد.

۲-۲۳-۳- تامین مالی از طریق حق پخش رسانه

روشی دیگر تامین مالی باشگاه های فوتبال ، فروش مجوز پخش دیدار به صورت مستقیم یا غیر مستقیم به شبکه های و تلویزیونها است. از آنجایی که دیگر بازی‌های رقایتهای مهم مثل بازی‌های ‌لیگ‌های کشورهای صاحب فوتبال و پیشرفته برروی شبکه و تلویزیونهای رایگان پخش نمی شود، تلویزیون یا شبکه ای که قصد پخش این دیدارها را دارد می بایست به با شگاه ها و سازمان‌های وابسته مبلغی را پرداخت کند.(استوراد ^[۸۰]،۲۰۰۷: ۶۵)

در جام جهانی ۲۰۰۲، بنگاه های خبری و رسانه های ارتباط جمعی با بهره گیری از فناری های توسعه و انتقال اطلاعات ، رکودهای جدیدی از جذب مخاطب و درآمدهای اقتصادی برجای گذاشتند.پوشش تصویری و شنیداری بازی ها برای میلیون ها بیننده ی تلویزیونی ، راه اندازی شبکه های اینترنتی برای میلیون ها کاربر ، افزایش تیراژ روزنامه ها و نشریات ورزشی و غیر ورزشی در طول این رقابت ها ، بخشی از خدمات و کارکرد پیشرفت ‌تکنولوژی ی و گردش اطلاعات بوده است .برای نمونه ، امتیاز پخش مسابقات تلویزیونی جام جهانی ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ حداقل به مبلغ ۷/۱ میلیارد دلار فروخته شده است که هشت برابراین امتیاز در سه دوره بازی های قبل از آن است.در این باره گفته می شود که بنگاه هایی چون: بودوایزر، کوکاکولا، توشیبا، هیوندای و مسترکارت که قرارداد تبلیغاتی جام جهانی فوتبال را امضا کرده‌اند ، قیمت هر نوبت آگهی را تا ۴۵ میلیون دلار بالا بردند.« دبور هیوز» رئیس مسترکارت می‌گوید:”جام جهانی ، پربیننده ترین برنامه تلویزیونی در جهان است و شرکت مستر کارت بعد از آخرین بازی جام جهانی موفق شده است تا ۵/۱ میلیون کارت اعتباری صادر نماید که اکثر آن ها با حساب های جدید گشایش یافته بودند.”فدراسیون جهانی فوتبال ( فیفا) نیز در گزارش خود آورده است که :درآمد این فدراسیون از محل امضای قراردادهای تبلیغاتی در دیداری حساس سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ بالغ بر ۷/۲ میلیارد فرانک سوئیس افزایش داشته است. محبوبیت فوتبال در بریتانیا نیز سهم بزرگی در تکامل صنعت رسانه های گروهی داشته است.«بی.اسکای.بی» که یک تلویزیون ماهواره ای است.توانسته با ارائه خدمات مطلوب ، انحصار رسانه های شنیداری و تصویری رقیبی مانند بی بی سی را بشکند و این موفقیت ناشی از حق امتیازی بوده که سال ۱۹۹۲ برای پخش زنده ی مسابقات لیگ مقدماتی فوتبال به دست آورده است.

رسانه های چاپی نیز به فوتبال و جام جهانی توجه ویژه ای دارند.در اسپانیا ، فرانسه و ایتالیا، برخی از روزنامه های پر فروش کشور به ورزش بالاتر از همه به فوتبال و جام جهانی توجه شایانی کردند و حتی روزنامه هاو نشریاتی مانند «لوموند» ، «فاینانشیال تایمز »و «اکونومیست» دربازه ی فوتبال نوشته و می نویسند و ‌بر اساس آمارهای منتشر شده ، تیراژآنها در زمان برگزاری جام جهانی افزایش داشته است. شبکه ی تلویزیونی دولتی فراگیر فرانسه «TFI » درجریان بازی های جام جهانی ۲۰۰۲،۶۰ میلیون یوروبرای پخش اختصاصی بازهای فرانسه سرمایه گذاری کرده بودتا از طریق درآمدهای حاصل از تبلیغات علاوه بر جبران هزینه های انجام شده به منافع سرشاری نیز دست ‌پیداکند.

کره و ژاپن ، میزبانان جام جهانی نیز به
عنوان شرقی های مهمان نواز در یک رقابت نزدیک برای به نمایش گذاشتن تکنولوژی برتر، سرمایه گذاری فراوانی را در زمینه ی اطلاع رسانی متحمل شدند.درخبرها آمده بود که یک دانش آموز بیست ساله ی ژاپنی در اقدامی نمادین شش میلیون ین ژاپن را برای خرید تلویزیون و بشقاب های ماهواره ای برای کودکان افغانی اختصاص داده است، وی که « ریونا فرجینیو» نام دارد درباره ی این اقدام خود می‌گوید :”پس از دیدن عکس هایی از فوتبال خیابانی کودکان کابل، از شور و شوق آن ها به وجد آمدم و قصد دارم از طریق فوتبال شادی را گسترش دهم .به همین دلیل گفتم که فقط از این راه می توان برای لحظاتی لبخند را بر لبان این کودکان رنجور جاری کرد.”

فدراسیون جام جهانی فوتبال (فیفا) به عنوان متولی و برگزار کننده این رویداد ورزشی تلاش گسترده ای را برای انتخاب مجریان و حمایت کنندگان مالی به عمل آورد تا علاقه مندان این رقابت ها در سراسر جهان بتوانند از برگزاری این مسابقات لذت ببرند.

کیت کوپر مدیر روابط عمومی فیفا در یک کنفرانس مطبوعاتی اظهار داشت :”در چهار روز نخست برگزاری این مسابقات ، در مجموع ۱۶۵ میلیون نفر مراجعه کننده از صفحات سایت اینترنتی فیفا استفاه کرده‌اند کاربران ۵۳ درصد به سایت های انگلیسی ، ۱۳ درصد ژاپنی ، ۸ درصد چینی و ۵/۴ درصد به سایت های کره ای مرجعه داشته اند.”

در سایت اینترنتی جام جهانی ۲۰۰۲ شرکت های تجاری : آدیداس ، بود وایزر ، فوجی و زیراکس ، ژیلت ، جی وی سی ، مستر کارت ، فلیپس ، آوایا، کوکاکولا، فوجی فیلم، هیوندای ، ان تی تی ، مک دونالد ، یاهو و توشیبا به عنوان شریک های تجاری و حامیان فیفا معرفی شده اند.(کاظم،۱۳۸۱: ۴۴-۱۹)

۲-۲۳-۴- کترینگ